Οι κατοικίες βρίσκονται στην περιαστική ζώνη της Καλαμάτας, σε έναν από τους κατάφυτους λόφους κυρίως με ελαιόδεντρα που πλαισιώνουν την πόλη. Βασικό χαρακτηριστικό του οικοπέδου είναι η πανοραμική θέα προς το Μεσσηνιακό κόλπο και τον Ταΰγετο. Κατά το σχεδιασμό δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το χαρακτηριστικό με αποτέλεσμα από το εσωτερικό της κατοικίας να δημιουργούνται «κάδρα» του φυσικού τοπίου. Ένας δεύτερος βασικός παράγοντας που επηρέασε σημαντικά το σχεδιασμό ήταν ο προσανατολισμός των χώρων σύμφωνα με τις αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού για την καλύτερη αξιοποίηση των χαρακτηριστικών του μικροκλίματος και το φυσικό αερισμό των χώρων. Μορφολογικά αποτέλεσε βασικό σκοπό η δημιουργία μιας αρμονικής πλοκής όγκων με καθαρή γεωμετρική δομή η οποία όμως δεν προσβάλει το περιβάλλον και το φυσικό τοπίο.
Κάθε κατοικία αποτελείται από 3 επίπεδα με τους ιδιωτικούς χώρους προστατευμένους στο 3ο επίπεδο και τους χώρους κοινωνικών χρήσεων μοιρασμένες στα άλλα δύο. Στο 2ο επίπεδο το οποίο αποτελεί τον πυρήνα της κατοικίας, αφού φιλοξενεί τους χώρους διημέρευσης, χωροθετείται και η εκτενής υπαίθρια βεράντα, χώρος μετάβασης μεταξύ της κατοικίας και του κήπου. Η θέση της είναι τέτοια ώστε να στρέφεται παράλληλα προς τη θέα της θάλασσας και ο προσανατολισμός της αντίστοιχα τέτοιος σε σχέση με τον άξονα βορρά-νότου να δροσίζεται μονίμως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και ταυτόχρονα να σκιάζεται επαρκώς από το ίδιο το κτίριο κατά τις απογευματινές ώρες που κυρίως χρησιμοποιείται. Στη βεράντα βρίσκεται και μια μικρή υπαίθρια κουζίνα με barbeque που εξυπηρετεί τις χαλαρές στιγμές της οικογένειας τις ηλιόλουστες ημέρες. Οι χώροι διημέρευσης εσωτερικά αναλύονται σε open-plan σχεδιασμό. Η θέα προς το μεσσηνιακό κόλπο «καδράρεται» στο μεγάλο άνοιγμα του σαλονιού και είναι ορατή από όλα τα σημεία αυτού του ορόφου, γεγονός που βοήθησε η κατάλληλη υπερύψωση του κτιριακού όγκου.
Όσον αφορά στην αρχιτεκτονική των εσωτερικών χώρων, καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ύπαρξη δύο μικρών παιδιών, γεγονός που οδήγησε στην επιλογή χρωμάτων και διακοσμητικών στοιχείων με χαρούμενη διάθεση και στην απουσία μεγάλου αριθμού επίπλων και εξοπλισμού. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι το ξύλο και η πατητή τσιμεντοκονία, στην προσπάθεια να αποδοθεί στο χώρο μια ανάλαφρη διάθεση η οποία σε συνδυασμό με τα ξύλινα δοκάρια στην οροφή, τους κρυφούς φωτισμούς και τα χειροποίητα πράσινα φωτιστικά, δίνουν την αίσθηση περισσότερο μιας εξοχικής παρά μιας μόνιμης κατοικίας.
